Vereniging Ons Suriname heeft een markant gezicht verloren

Delano Veira is er niet meer. Hij was de afgelopen jaren het gezicht van Vereniging Ons Suriname, en nog meer jaren daarvoor. “Dankzij Delano heeft de vereniging kunnen blijven voortbestaan”, zegt Vincent Soekra, de huidige voorzitter. Vincent is ook behoorlijk aangeslagen. “Zonder Delano bestond The Black Archives niet” meldt voorman Mitchell Esajas namens deze organisatie op haar sociale media. Ook al wist iedereen binnen de organisatie dat Delano ernstig ziek was, kwam zijn overlijden toch wel hard aan.

Delano Veira is een persoonlijkheid geweest die je zelden tegenkomt. Een man met hart en gezicht voor en van de zaak. Sinds hij in de jaren 80 actief betrokken was bij de Vereniging Ons Suriname heeft hij van 1993 tot en met 2018 verschillende functies in het bestuur bekleed. Eerst als lid, daarna als penningmeester (1994) en waarnemend voorzitter (2011), toen zijn voorganger Hugo Kooks in datzelfde jaar kwam te overlijden.

In de veertig jaren dat Delano Veira betrokken was bij Veronsur of VOS heeft hij zeker zijn sporen nagelaten. Het jaarlijks terugkerende Sranantongo Dictee (Sranantongo fini skrifi) heeft hij omarmd toen hij ervan hoorde. Toen de organisatoren Cheryl Vliet en Anita Plowell van Stichting In Between The Lines en Radio Double7fm hem benaderden was er weinig scepsis. Zou het dictee geen eendagsvlieg zijn? Na tien jaren behoort het dictee tot een van de jaarlijkse hoogtepunten in het programma van de vereniging. Er kwamen een tweede en derde activiteit bij, de pomwedstrijd en de ‘De dokter Sophie Redmond-lezing’. Delano Veira vond de lezing een fantastisch idee waarmee een duurzame samenwerking met Vereniging Ons Suriname werd ingezet.

Ofschoon het bijbehorende vioolspeldje dat jaarlijks slechts a